Kantelpunt
Het zijn rare tijden. Geen origineel begin, dat weet ik. Maar wel een waarheid als een koe. In deze coronacrisis verandert er voor mij niet zo veel. Ik werk altijd al vanuit mijn thuiskantoor. Ik doe altijd al veel interviews telefonisch. Nou ja, als het niet anders kan dan. Nieuw is dat ik nu ook digitaal coach en vergader via Zoom. Eigenlijk best efficiënt, alhoewel ik het persoonlijke contact wel mis. Datzelfde geldt voor het zingen in mijn twee koren. Dat mis ik echt héél erg.
De nieuwe orde
Ik ben, ongetwijfeld net als iedereen, heel benieuwd naar wat er na de zomer gaat gebeuren. Want één ding weet ik zeker: onze maatschappij zal een totaal andere zijn dan vóór de coronacrisis. De anderhalvemetersamenleving zal grote gevolgen hebben voor de horeca, onderwijs, het bedrijfsleven, recreatie, cultuur, evenementen enzovoorts. Dat moeten we allemaal anders gaan inrichten. Het zal bedrijven de kop kosten en banen overbodig maken. Gaan we dan toch terug naar een meer zelfvoorzienende samenleving waarin we weer meer oog krijgen voor de natuur en het milieu? Waarin bedrijven en wij zelf niet alleen meer het grote geld najagen, maar tevreden zijn met wat we hebben? Waarin we blij zijn als we met vrienden of familie met een lekker drankje in de achtertuin van de zon kunnen genieten? Stiekem hoop ik daar wel een beetje op.
Welke kant?
We staan op een kantelpunt. Welke kant we opgaan is nog niet duidelijk. Vandaag is door de VN uitgeroepen als de dag van de Engelse taal. Wereldwijd een van de belangrijkste talen voor onder andere de internationale handel. Maar gezien de ontwikkelingen op onze aardbol moeten we daar misschien maar de dag van de Chinese taal van maken .... o nee, die was al op 19 april!
