Retro of gewoon ouderwets?
Kort geleden is mijn nieuwe website gelanceerd. Toen ik ermee bezig was bleek dat mijn oude logo - gemaakt in 1994 - niet gedetailleerd genoeg was voor hergebruik. Even oppoetsen, dacht ik nog. En argeloos vroeg ik ontwerpster/vriendin/mede-zangeres Maria Driessen of ze het logo kon bijwerken. Met een frons vroeg ze of het niet eens tijd werd voor een modernere uitstraling. Moderner? Maar ik was wel erg gehecht aan mijn oude, vertrouwde logo. Al pratende over logo's, huisstijlen en wat ik nu eigenlijk beoog met mijn werk (klare, duidelijke taal die zwart-op-wit de boodschap van mijn klanten laat zien), kwamen we tot de conclusie dat een beeld van strakke keyboards en gestroomlijnde monitoren niet bij mij past. Ik ben meer van stoffige typemachines, sfeer en gezelligheid. Ik ga liever langs bij klanten dan dat ik app, mail, of skype. Het werk dat ik aflever is van een ouderwetse, degelijke kwaliteit, maar zeer zeker van deze tijd.
Maria stelde een oplossing voor: we gaan retro! En kwam met het woordbeeld van een oud, versleten typemachineletterje met doorgelopen klinkers. Ik had er direct een klik mee.Het grappige is natuurlijk dat ik dergelijke schrijfmachines heel goed heb gekend. Bij De Paladijn, het Dagblad voor Noord-Limburg en zelfs op de Philips Persdienst werkten we er nog mee. Ik zou hem niet meer terugwillen, want er gaat niets boven de efficiëntie van een goede laptop. Maar de gedachte aan zo'n oude machine doet me glimlachen.
Wat is de moraal van het verhaal? Na een make-over heeft Words, etcetera nu een superhip, retro logo gekregen. En daar kunnen we weer jaren mee vooruit. En ik draai zelf weliswaar al zo lang mee dat ik de opkomst van de computer, de mobiele telefoon, internet en nog veel meer heb meegemaakt, maar ouderwets ben ik niet; ik ben gewoon retro!
